Schlagwort: Routkäpchn op Eefeler Platt

Et wor enkier ö kle Mäd­che. Dat kruch fan sen­ger Oma en föier­rout Kapp us Samt un möt em Böm­melt­chen dran. Dodran such het su schön us, dat se jar ken aner Mötz me andu wollt, un sou kom et, dat het von do jan­zer Nober­schaft nöm­me Rout­käp­chn jena­nnt juf. Enes Dachs sot de Mamm zu him: „Kumm me Kand, holl dä Kurf un breng e rüss bäi de Oma, se hat jerad aje­ruf, se soht et jing hir net sou jut.” „Wat as dann in dem Kurf?”, frocht het Rout­käp­chn. „En Flasch Weng, en Dus Fesch un en Pud­ding-Streu­sel-Tacht. Un dats dou mer plos neust fann do Tacht iss, wenns dou hon­ger­rich solls jinn, dann iss de deng Hun­nich­schme­re, kom­brie?” Rout­käp­chn ver­sprauch, neust ze ässen un hop­pelt frou int Fröh­johr rüss, bis het no a vie­de­ler Stonn am Bösch wor. „Rout­käp­chn op Eefe­l­er Platt II“ weiterlesen